تاثیر تمرینات هوازی منظم بر میزان لپتین و گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی نوع دو

دیابت شیرین نوعی از بیماری های متابولیک است که مشخصه آنها افزایش مزمن قندخون بیماری های قلبی، عروقی و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین می باشد. لپتین که نشان دهنده میزان بافت چربی در بدن است؛ نقش مهمی در تنظیم سوخت و ساز کلی بدن و هموستئاز گلوکز دارد.
تعیین تاثیر 12 هفته تمرینات هوازی متوسط بر لپتین و فاکتورهای هموستئاز گلوکز در بیماران دیابتی نوع دو در این تحقیق شبه تجربی، از بین مردان مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک پارسیان مشهد در سال 1390، تعداد 40 نفر به روش غیراحتمالی انتخاب و سپس به روش تصادفی ساده در دو گروه تمرین هوازی و شاهد قرار گرفتند. گروه تمرینات هوازی به مدت 12 هفته (هفته ای 3 جلسه، هر جلسه به طور متوسط 40 دقیقه با شدت 70-60 در صد ضربان قلب ذخیره روی تریدمیل شرکت نمودند. در این پژوهش، فاکتورهای لپتین، گلوکز ناشتا، انسولین و مقاومت به انسولین اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط آزمونهای تی مستقل و زوجی و من ویتنی و ویلکاکسون و با نرم افزار SPSS نسخه 5/11 انجام شد.
میانگین سن در گروه تجربی4/40 و گروه شاهد 3/38 سال بود. میانگین سابقه ابتلا به دیابت در گروه تجربی 38/5 و گروه شاهد 20/5 سال بود. در مقادیر پلاسمایی لپتین (001/0p<)، گلوکز ناشتا (01/0p<)، انسولین (015/0p<) و مقاومت به انسولین (035/0p<)، در گروه تمرینات هوازی در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری مشاهده شد.
تمرینات منظم هوازی به دلیل کاهش مقاومت به انسولین و افزایش سوخت و ساز گلوکز و از سویی دیگر، به دلیل کاهش میزان سرومی لپتین می توانند نقش مهمی در کاهش خطرات بیماری های قلبی، عروقی و بهبود فرآیند سوخت و ساز گلوکز در بیماران دیابتی داشته باشند.