تاثیر پلی مورفیسم T677C ژن متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز و برهمکنش آن با عفونت هلیکوباکترپیلوری بر خطر ابتلا به سرطان معده

امروزه تلاشها در زمینه شناسایی سرطان معده، بر عوامل مستعد کننده ژنتیکی میزبان و برهمکنشهای ژن-محیط متمرکز شده اند. در این زمینه ما به بررسی ارتباط پلی مورفیسم T677C ژن متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز و برهمکنش آن با عفونت هلیکوباکترپیلوری، سیگار کشیدن، سن و جنس و خطر ابتلا به سرطان معده در جمعیت ایرانی پرداختیم.
بیماران مبتلا به سرطان معده (450 نفر) و کنترلهای عاری از سرطان (789 نفر) از نظر وجود آنتی بادی سرمی اختصاصی IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری با روش الایزا و پلی مورفیسم T677C ژن متیلن تتراهیدروفولات ردوکتاز با روش PCR-RFLP بررسی شدند. اطلاعات آماری و نحوه زندگی افراد مورد مطالعه در طی محاسبه جمع آوری شد. با استفاده از مدل رگرسیون لگاریتمی غیر شرطی، ضریب خطر با فاصله اطمینان 95 درصد محاسبه گردید.
برهمکنش ژنوتیپ MTHFR و عفونت هلیکوباکتر پیلوری (P = 0.03) سن (P = 0.049) و جنسیت (P = 0.007) از نظر آماری معنی دار است. بنابراین حاملین پلی مورفیسم T677C ژن MTHFR که از نظر عفونت هلیکوباکتر پیلوری نیز مثبت هستند 80 درصد (OR=1.8، 95% CI=1.0-2.9) خطر بیشتری در ابتلا به سرطان معده noncardia دارند. به علاوه افرادی که بالای 50 سال سن دارند یا زن هستند و نیز حامل پلی مورفیسم T677C ژنMTHFR هستند نیز به ترتیب 40 (OR=1.4، 95% CI=1.0-2.0) و100 درصد (OR=2.0، 95% CI=1.2-3.2) افزایش خطر ابتلا به سرطان معده دارند.
بحث: بنابراین به نظر می رسد پلی مورفیسم T677C ژن MTHFR خطر ابتلا به سرطان معده را افزایش می دهد و با برهم کنش عفونت هلیکوباکتر پیلوری، سن و جنس این خطر افزایش می یابد.