والتر بنیامین: اصالت زبان و نقش آن در نقد و نظریه ادبی- هنری

والتر بنیامین هرچند منسوب به مکتب فرانکفورت است، اما هم در مبانی تفکر و هم در مواجهه با مارکسیسم و سبک تاملات و سلوک زندگی، پدیده ای است متفرد. تاملات او درباره زبان، ترجمه، تاریخ و... بر جریان های فلسفی، هنری، نقد و نظریه بسیار موثر بوده است. به رغم نظر کسانی که تفکر او را فاقد انسجام و پیوستگی می دانند، دغدغه بنیادین بنیامین در نوشته هایش، تصویر «فقدان»، «فاصله» و «گمشدگی» به قصد راهیابی به «رهایی و رستگاری» است. دو مضمون اصلی تفکر او، «فلسفه زبان» و «فلسفه تاریخ» است. «نظریه زبان» او به «نظریه ترجمه» و حوزه های دیگری چون معنا، تمثیل، تاویل، نقد ادبی، تراژدی، قصه و رمان راه یافت و بر همین مبنا او به نقد تاریخ باوری و فلسفه تحصلی روی آورد و از زبان شناسی، نشانه شناسی و نقد به معنای متعارف یا مسلط فاصله گرفت. این تحقیق می کوشد تا به کانون نظریه بنیامین، یعنی زبان و ترجمه، و به تبع آن به تاثیر آنها در عرصه های ادبی بپردازد