تعیین ارزش غذایی تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده با سطوح مختلف اوره با استفاده از روش های کیسه های نایلونی و تولید گاز

تحقیق حاضربه منظور تعیین ارزش غذایی تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده با سطوح صفر (شاهد)، یک و دو درصد اوره، با استفاده از روش های کیسه های نایلونی و تولید گاز انجام شد. در این پژوهش از دو راس گوسفند یکساله قزل اخته ی دارای کانولای شکمبه ای (8/1 ±35 کیلوگرم)، در آزمایش in situ استفاده شد. تجزیه پذیری نمونه ها به روش کیسه های نایلونی در زمان های 0، 2، 4، 6، 8، 12، 16، 24، 36 و 48 ساعت اندازه گیری شد و مقدار گاز تولیدی در زمان های 2، 4، 6، 8،10، 12، 16، 24، 36، 48، 72 و 96 ساعت تعیین شد. نتایج نشان داد که تجزیه پذیری ماده ی خشک نمونه های فرآوری شده با سطوح 2 و صفر درصد اوره، در 48 ساعت پس از انکوباسیون به ترتیب 10/56 و 92/47 درصد بود و تفاوت آن ها لحاظ آماری معنی داری بود (05/0> P). تجزیه پذیری پروتئین خام تفاله های فرآوری شده با 2 درصد اوره و تیمار شاهد در 36 ساعت پس از انکوباسیون از لحاظ آماری تفاوت معنی داری نشان دادند (05/0> P). میزان گاز تولیدی تفاله های شاهد و فرآوری شده با 2 درصد اوره در ساعت 72 انکوباسیون از لحاظ آماری تفاوت معنی داری داشتند (05/0> P). تفاله های فرآوری شده با 2 درصد اوره و تیمار شاهد به ترتیب با 376/5 و 236/5 مگاژول بر کیلوگرم ماده خشک دارای بیشترین و کمترین مقادیر انرژی قابل متابولیسم بودند (05/0> P). با توجه به داده های بدست آمده در این مطالعه، تفاله گوجه فرنگی فرآوری شده با 2 درصد اوره میزان تجزیه پذیری ماده خشک، پروتئین خام و انرژی قابل قابل متابولیسم بیشتری را نسبت به سایر نمونه های مورد آزمایش داشته است لذا عملکرد بهتری را نشان داده است.