برخی پیامدهای نظریه ساخت اطلاع برای ترجمه

ساخت اطلاع به عنوان یکی از بخش های دستور زبان (Lambrecht، 1994) به میزان بجایییک صورت زبانی در یک موقعیت ارتباطی و کلامی خاص مرتبط می شود. به عبارت دیگر، در ساخت اطلاع مسئله این است که در یک موقعیت خاص از بین چندین صورت زبانی با معنای گزاره ای و تحلیلی مشابه، کدام صورت زبانی بجا و کدام نابجاست. در این پژوهش برخی از پیامدهای عملی نظریه ساخت اطلاع برای ترجمه تبیین شده است. برای تحقق این هدف، پرسش نامه ای طراحی شد که در آن آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون به سوال هایی درمورد صرف و نحو جواب دادند. نتایج به دست آمده از به کارگیری آزمون T4 جفتی روی داده ها نشان می دهد در آزمون صرف تفاوت مشاهده شده بین عملکرد آزمودنی ها در دو مرحله آزمون معنا دار بوده؛ درحالی که در آزمون نحو تفاوت معنا دار نبوده است. پیامد این پژوهش برای ترجمه این است که ترجمه تحت اللفظی صورت های زبانی به ویژه در حوزه صرف به تولید صورتی نابجا منجر می شود؛ اما در حوزه نحو ممکن است به تولید ساختی بینجامد. پیامد دیگر این است که برای ارائه ترجمه ای با ارزش نقشی برابر، مانند دیگر حوزه های دستور زبان، مترجمان به آموزش صوری ساخت اطلاع نیاز دارند.