تدوین برنامه آموزش والدین برای خانواده های دارای فرزندان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی و تاثیر آن برکاهش نشانه ها و کارکرد خانواده

هدف از انجام پژوهش حاضر، تدوین برنامه ای برای آموزش والدین دارای فرزند با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی و بررسی میزان اثربخشی این برنامه بر کاهش نشانه های این اختلال و کارکرد خانواده (شیوه های فرزند پروری و استرس والدینی) است.
در این پژوهش نیمه آزمایشی، تعداد 24 نفر از والدین دارای کودکان با اختلال نارسایی توجه با روش نمونه گیری خوشه ایچند مرحله ای به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) شرکت داشتند. برای جمع آوری داده های مربوط به تشخیص اختلال از مقیاس درجه بندی نشانه های اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی که بر مبنای کتاب راهنمای تشخیصی و آماری بیماری های روانی (2000) ساخته شده است و نیز به منظور بررسی کارکرد خانواده از مقیاس استرس والدینی (PSI/SF) و پرسشنامه سبک های فرزند پروری رابینسون و همکاران (2000) استفاده شده است. با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس (با اندازه گیری مکرر)، به کمک نرم افزار SPSS تاثیر آموزش والدین بر کاهش نشانه های اختلال و کارکرد خانواده مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که آموزش والدین توانسته است بر کاهش میزان استرس والدین، افزایش شیوه فرزندپروری مقتدرانه (پدر و مادر) و کاهش شیوه فرزندپروری سهل گیر پدر در سطح (05/0 > P) تاثیر معنادار داشته باشد. همچنین لازم به ذکر است که آموزش والدین بر کاهش نشانه ها، شیوه فرزندپروری خودکامه (پدر و مادر) و سهل گیر (مادر) در سطح)05/0 P) افزایش یافته است. به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که برنامه مذکور می تواند برای بهبود کارکرد خانواده تاثیر داشته باشد.