مقایسه ویژگی های شخصیتی و میزان سازگاری مادران دانش آموزان عقب مانده ذهنی و عادی شهر تهران سال 88-1387

هدف از پژوهش حاضر بررسی ویژگی های شخصیتی و میزان سازگاری مادران کودکان عادی و عقب مانده ذهنی شهر تهران می باشد. جامعه آماری شامل تمامی مادران دارای فرزند شهر تهران است. نمونه آماری شامل 200 مادر (100 مادر با فرزند عقب مانده ذهنی و 100 مادر با فرزند عادی) بوده که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها در این مطالعه از مقیاس سازگاری اجتماعی بل و پرسشنامه شخصیتی 16 عاملی کتل استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس چند متغیره، تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون t مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین مادران کودکان عقب مانده ذهنی و مادران دختران عادی از لحاظ متغیرهای ویژگی های شخصیتی و سازگاری تفاوت معناداری وجود دارد. این یافته ها بدین معناست که مادران دارای فرزند عقب مانده ذهنی در مقایسه با مادران دختران عادی سازگاری کمتری داشته و مادران کودکان عادی سطوح بالاتری از عوامل شخصیتی هوش عمومی، پایداری هیجانی، خلق استوار و پایداری خلق و خو را نسبت به مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی نشان دادهاند. براساس یافته های پژوهش، پیشنهاد می شود فراهم داشتن آموزش های خاص برای این والدین بتوانددر کاهش تنیدگی، افزایش میزان سازگاری و به طور کلی در ارتقاء بهداشت روانی آن ها موثر باشد.