تفسیر بندهای موصولی مبهم در فارسی

پژوهش حاضر به نحوه پردازش جملات مبهم توسط فارسی زبانان می پردازد. جملات مبهمی که از آنها استفاده شده دارای دو عبارت اسمی هستند و به دنبال آنها یک عبارت موصولی آمده است که از نظر ساختاری می تواند هر یک از دو عبارت اسمی را توصیف کند. نتایج تحقیقات آفلاین گذشته نشانگر آن است که فارسی زبانان ترجیح می دهند در اینگونه جملات عبارت موصولی را به سازه بالایی یعنی عبارت اسمی اول ارتباط دهند. در این تحقیق، از یک روش آنلاین برای مشخص کردن ماهیت این فرایند استفاده شد. جملات مبهم بکار رفته در این تحقیق به گونه ای ساخته شدند که در بعضی جملات عبارت موصولی از نظر معنایی فقط به سازه بالایی می توانست ارتباط داشته باشد و در بعضی جملات فقط به سازه پائینی و در بعضی جملات به هر دو. نتایج حاصل از تحلیل زمان تصمیم گیری برای دستوری بودن جملات توسط 32 شرکت کننده با استفاده از تکنیک RSVP نشان داد که فارسی زبانان در اینگونه جملات عبارت موصولی را به سازه بالایی متصل می کنند که با نتایج تحقیقات آفلاین گذشته مطابقت دارد. بعلاوه، نتایج بدست آمده مدلهای Constraint-Based را نقض می کند زیرا فارسی زبانان صرفا از راهکارهای ساختاری برای حل این نوع ابهام استفاده کردند و هرگاه عبارت موصولی با سازه پائینی ارتباط معنایی داشت (یعنی بر خلاف انتظار آنها بوده) تصمیم گیری در مورد دستوری بودن آنها بیشتر طول کشید.