بررسی نقش رسانه ها در ایجاد همگرایی ملی و امنیت پایدار

رسانه های جمعی، نقشی دوگانه در خصوص جوامع دارند؛ از طرفی با دستکاری و تحریک به تغییر و تهدید بافت اجتماعی یک جامعه مبادرت می ورزند و نابسامانی های اجتماعی را دامن می زنند و از طرفی دیگر می توانند با مدیریت صحیح از ایجاد شکاف های اجتماعی جلوگیری کنند. استان آ.غربی به علت داشتن مرز مشترک با سه کشور جمهوری نخجوان، ترکیه و عراق آماج بیشترین تاثیرات رسانه ای است. این جاست که نیاز به رسانه های داخلی در جهت بالا بردن امنیت مرزها، کنترل و مدیریت محیط، جامعه پذیری سیاسی و اجتماعی، ایجاد همبستگی بین اجزای گوناگون جامعه، همگرایی ملی، حمایت از هنجارهای اجتماعی و... احساس می شود.
رسانه های جمعی در فرآیند تداخل ضروریات اجتماعی و فرهنگی که از شتابزدگی تاریخ در عصر ما نشات می گیرد، می توانند نقش سازنده داشته باشند. آنها می توانند از طریق تحکیم و تعمیق پیوندهای مذهبی، ملی، فرهنگی و تاریخی به تشدید توسعه و همبستگی های اجتماعی بپردازند. روشن است که در یک نظام هماهنگ رسانه ای، انسجام و پایداری توسعه و در نتیجه ایجاد همگرایی ملی و امنیت پایدار و تقویت امنیت اجتماعی مدنظر است.
این مقاله با هدف بررسی نقش رسانه ها در ایجاد همگرایی ملی و امنیت پایدار (با تاکید بر نقش رسانه های استانی آ.غربی در ایجاد همگرایی در بین مرزنشینان این استان) ارائه گردیده است. میزان این تاثیر را از دیدگاه خبرگان مرزنشین جویا شده ایم.
نتایج تحقیق حاکی از آن است که تلویزیون در ایجاد همگرایی (4 عامل «جامعه پذیری»، «تقویت همبستگی و جلوگیری از واگرایی»، «تقویت ارزش های ملی» و «تقویت ارزش های اسلامی»)، رادیو فقط بر 2 عامل «تقویت ارزش های ملی» و «تقویت ارزش های اسلامی» اثر معنی داری دارند و مطبوعات بر هیچ یک از این عوامل اثر معنی داری ندارند.بیشترین تاثیررسانه ها در این زمینه، بر مرزنشینان شهر سلماس و کمترین تاثیر بر مرزنشینان شهر پیرانشهر بوده است.
از بین برنامه های مختلف رسانه ای «تهیه و پخش فیلم ها و سریال های پلیسی» و «پخش گزارش های خبری از قبیل حوادث مرزی و...» بیشترین تاثیر را داشته اند.