نقد دیدگاه های مستشرقان در رابطه با تعارض قرآن و علوم طبیعی

برخی از مستشرقان با طرح موضوع تعارض قرآن و علوم طبیعی، شبهاتی در این زمینه مطرح نموده اند که بیشتر آنها در حوزه مباحث کی هان شناسی و نجوم بوده است.
مستشرقانی همچون آنجلیکا نیورث، پائول کونیتچ، احمد دلال و ماهر جرار در دایره المعارف قرآن لایدن، مساله هفت آسمان، آفرینش جهان در شش روز، حرکت خورشید، حرکت زمین و شهاب ها که در قرآن ذکر شده است، با هیئت بطلمیوسی ارسطویی مطابقت داده، با اکتشافات جدید نجومی متعارض دانسته اند.
این مقاله بعد از بررسی دیدگاه های مستشرقان مذکور اثبات می کند که تعارض میان قرآن و علوم طبیعی وجود ندارد؛ زیرا غالب این تعارضات به تعارض علم با نظر دانشمندان اسلامی بر می گردد نه تعارض قرآن و علم.
البته در برخی از موارد، تعارض فرضیه های اثبات نشده علمی با آیات قرآن مطرح شده، که این تعارض ظاهری است و با تامل برطرف می شود، پس حقیقت، تعارض نیست. علوم تجربی «قطع مطابق واقع» به ما نمی دهد و چنین ادعایی هم ندارد، بلکه خطاپذیر است؛ بنابراین، عقل به ما حکم می کند که دلیل قطعی قرآنی را بر دلیل ظنی (نظریه های علمی) ترجیح دهیم. شایان ذکر است که مدل قرآنی کی هان شناسی با بسیاری از مبانی و گزاره های مدل بطلمیوسی ارسطویی در تعارض صریح است.