ارزیابی توسعه پایدار از منظر اسلامی

توسعه پایدارمفهومی است که در ادبیات متعارف شکل گرفته و شایع گشته است. اما گاهی لازم است مشخص گردد که آیا در اسلام نیز این مفهوم به همان معنایی که امروزه شایع است، مورد توجه قرار گرفته است یا خیر. این ضرورت برای اندیشمندانی نمود بیشتری می یابد که به بحث عدالت یا سایر مباحث اقتصاد اسلامی اهتمام دارند زیرادر پارادایم غالب، توسعه پایدار به حق نسل های آتی در بهره برداری از منابع طبیعی و محیط زیست معطوف است و جایی که پای حق به میان باشد قطعا اسلام حرف های مهمی برای گفتن دارد. وجه دیگر ضرورت این بحث در آنجا است که اندیشمندان اقتصاد توسعه، منابع و محیط زیست بخواهند در چارچوب اسلامی به بحث بپردازند. لذا این مقاله تلاشی است در راستای این دغدغه و پاسخ به این پرسش که توسعه پایدار در کجای اندیشه دینی ما مسلمانان قرار می گیرد و چه جوابی از اسلام پیرامون این سوال قابل استنتاج است. در پایان نیز اینطور نتیجه گیری می شود که اگرچه در ادبیات متعارف عدالت بیننسلی شرط لازم پایداری است اما از منظر اسلامی، عدل نه تنها شرط لازم توسعه پایدار است که به تداوم حیات منجر می شود بلکه خودش عین پایدری و دوام و بقاء حیات و زندگی است.