نقش پروبیوتیک ها در درمان و پیشگیری از عفونت هلیکوباکترپیلوری

هلیکوباکترپیلوری یک باکتری باسیلی شکل، گرم منفی، بدون اسپور، متحرک و از نظر تست های بیوشیمیایی غیرفعال است که معمولا قندها را از طریق تخمیر و اکسیداتیو مورد استفاده قرار نمی دهد ولی قادر به تولید آنزی م هایی مانند آنزیم اوره آز و کاتالاز می باشد. این باکتری از سال مورد مطالعه قرار گرفته است. Bizzozero 1893 توسط دانشمندان مختلفی چون امروزه این باکتری به عنوان عاملی برای ایجاد زخم معده و اثنیعشر مطرح شده است. فاکتورهای ویرولانس متعددی از جمله شکل مارپیچی باکتری، فاکتورهای چسبندگی و آنزیم اوره آز در ایجاد بیماری توسط این باکتری نقش دارند، در نتیجه تشخیص این باکتری مهم به نظر می رسد. برای تشخیص می توان به تکنیک های تهاجمی و غیر تهاجمی اشاره کرد. در تکنیک های تهاجمی از بیوپسی معده که از طریق اندوسکوپی گرفته شده است، استفاده می شود و شامل تکنیک های است. PCR کشت، آزمایش هیستوپاتولوژی، تست سریع اور ه آز، آزمایش میکروسکوپی و تکنیک های غیر تهاجمی که معمولا در آن ها نمونه های بیوپسی مورد استفاده قرار نمی گیرد شامل می باشند. درمان این Fecal Antigen test و urea Breath test، تکنیک های سرولوژی باکتری به دلیل عفونت زا بودن ضروری به نظر می رسد از این رو در حال حاضر درمان های آنتی بیوتیکی به صورت چنددارویی مورد استفاده قرار می گیرد. البته امروزه نقش پروبیوتیک ها برای درمان و پیشگیری از عفونت هلیکوباکترپیلوری مورد توجه بسیار قرار گرفته است.