حل مشکل جاگذاری کاتتر ورید مرکزی با استفاده از کاتتر وریدی: مقاله تکنیکال

جاگذاری کاتتر ورید مرکزی در طیف وسیعی از بیماران به منظور پایش وضعیت همودینامیک و یا تجویز دارو، خون، فراورده های خونی و نیز مایعات وریدی، همودیالیز و تعبیه ضربان ساز قلبی روش پذیرفته شده ای می باشد. این اقدام می تواند با عوارض متعددی همراه گردد. هدف از این مقاله ارایه راهکار عملی در موارد عدم عبور آزادانه سیم راهنما و ممانعت از احتمال جاگذاری در مسیرهای اشتباه و یا کاهش احتمال آن می باشد.
در حین تعبیه کاتتر ورید مرکزی از طریق ورید ژوگولر داخلی و در حالاتی که پس از یافتن ورید ژوگولر داخلی، واردسازی سیم راهنما با مقاومت همراه می شود، می توان با وارد سازی یک کانول وریدی به عنوان مثال آنژیوکت شماره 18، از ورای سیم راهنما و با کسب اطمینان از ورود به ورید ژوگولر از طریق آسپیره کردن آنژیوکت، سیم راهنما را کاملا عقب رانده و مجددا عبور داد. در ضمن می توان از سونوگرافی و یا ایجاد ضربان نابه جای قلبی توسط تحریک اندوکارد ناشی از ورود سیم به داخل حفره های قلب، از وضعیت صحیح سیم راهنما اطمینان حاصل نمود. استفاده از کانول وریدی از ورای سیم راهنما، در موارد عدم عبور آزادانه سیم راهنما در حین جاگذاری کاتتر ژوگولر داخلی می تواند ضمن حفظ ورید، امکان مانور مجدد و واردسازی صحیح گاید کاتتر را فراهم سازد. این اقدام می تواند در موارد مشکل و در بیماران جراحی قلب که دوزهای بالایی از هپارین دریافت می نمایند و باید از ترومای شریان کاروتید اجتناب به عمل آورد، به طور بالقوه با کاهش احتمال ترومای نسجی و عروقی همراه گردد.