ارتباط سن و سابقه کار با آسیب های ناشی از حوادث شغلی در معادن و صنایع معدنی ایران طی سال های 82-1390

سالانه حدود 250 میلیون حادثه شغلی و تعداد زیادی ناتوانی های موقت یا دائمی ناشی از آنها در جهان رخ می دهد که قسمت عمده آنها قابل پیشگیری هستند. صنایع معدنی و فلزی جزو پرحادثه ترین صنایع دنیا به حساب می آیند. هدف ما در این مطالعه بررسی میزان بروز، ویژگی های سنی و سابقه کار در حوادث شغلی در معادن و صنایع معدنی ایران بود.
در یک مطالعه گذشته نگر اطلاعات مربوط به حوادث شدید و مرگ های ناشی از کار در کارکنان سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) از فروردین سال 1382 تا پایان شهریور 1390 از پایگاه داده های حوادث شغلی آن سازمان استخراج گردید. ویژگی های حادثه شامل نوع آن، عضو آسیب دیده، نتیجه حادثه و نیز سن و سابقه کار حادثه دیدگان در زیر گروه هایی دسته بندی شدند. سپس میزان بروز و ویژگی های حوادث در افراد براساس گروه های سن و سابقه کار بررسی گردید.
تعداد حوادث شدید گزارش شده در دوره مطالعه 10032 مورد و تعداد مرگ 197 مورد بود. میانگین سن افراد حادثه دیده 9/33±4/8 سال و میانگین سابقه کار آنها 7/7±6/6سال بود. سن 76% حادثه دیدگان زیر 40 سال بود. 9/49% از آنها سابقه کار کمتر از 5 سال داشتند. شایع تریننوع حادثه در کل حوادث، برخورد یا ضربه (27%) و به دنبال آن افتادن (1/24%) بود. شایع ترین عضوهای آسیب دیده بدن اندام تحتانی (3/33%) و اندام فوقانی (33%) بودندو غالبا شایع تریننتیجه حادثه، کوفتگی و پیچ خوردگی (4/42%) بود. در بین گروه های سنی و سابقه کار از نظر ویژگی های حوادث تفاوت هایی وجود داشت.
حوادث شغلی در معادن و صنایع معدنی ایران در سنین پایین تر و در افراد کم سابقه فراوانی بالاتری دارد. گروه های خطر حوادث شغلی باید مورد توجه ویژه قرار گرفته و برنامه ریزی مناسب برای آنها انجام شود.