مطالعه بیماری های باکتریایی مزارع تکثیر و پرورش قزل آلای رنگین کمان در استان مازندران

عفونت های باکتریایی 6 مزرعه از مزارع قزل آلای استان مازندران واقع در حاشیه رودخانه هراز در طی سه فصل بهار و تابستان و پاییز سال 1390 مورد مطالعه قرار گرفت. برای این منظور در هر فصل 2 مرتبه و هر مرتبه از تعداد 10 نمونه ماهی بیمار نمونه گیری بعمل آمد. مشاهدات بالینی، کالبدگشایی، انجام کشت باکتریایی و شناسایی جدایه های باکتریایی جداسازی شده مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که از نظر بالینی در کالبدگشایی ماهیان مبتلا و مورد نمونه گیری، علائم خونریزی در روده ها، کبد کم رنگ و گاهی خال دار و نیز تجمع مایع خونی در محوطه شکمی قابل مشاهده بود. در مطالعات باکتری شناسی، از مجموع 360 نمونه ماهی مورد آزمایش از تعداد 188 نمونه آنها عوامل باکتریایی گرم مثبت و منفی جداسازی گردید که از این تعداد 149 جدایه آن را کوکسی های گرم مثبت شامل استرپتوکوکوس اینیایی (51 جدایه)، لاکتوکوکوس گارویه (7 جدایه) و استافیلوکوکوس (گونه های ارئوس و اپیدرمیدیس 91 جدایه) و 39 مورد را باکتری های گرم منفی شامل آئروموناس هایدروفیلا (20 جدایه)، یرسینیا راکری (14 جدایه) و ویبریو آنگوئیلاروم (5 جدایه) تشکیل داد. در آزمایشات آنتی بیوگرام همه جدایه های باکتریایی فوق الذکر نسبت به انروفلوکساسین و فلمکوئین حساس بودند. در حالی که درجه حساسیت آن ها به پنی سیلین و اریترومایسین متفاوت بود. فراوانی کل ابتلا مزارع تحت مطالعه به عفونت های باکتریایی فوق الذکر برابر 22/52 درصد و بیشترین فراوانی کل مزارع به عفونت های ناشی از استافیلوکوکوزیس)27/25 درصد) و استرپتوکوکوزیس/ لاکتوکوکوزیس (10/16 درصد که دارای علائم کوری، بیرون زدگی چشم، تیرگی پوست، تورم شکم و پرولاپس مخرج و کاهش تحرک بودند) بود. بعلاوه فراوانی فصلی ابتلا مزارع فوق الذکر به عفونت های باکتریایی مذکور در فصول بهار، تابستان و پاییز به ترتیب 83/40 و 66/66 و 16/49 درصد بود. نتایج این تحقیق بیانگر بروز بیماری های باکتریایی متنوعی در مزارع قزل آلای حاشیه رودخانه هراز می باشد.