نقش دریافت کننده متن از نظر اومبرتو اکو و میکائیل باختین

این مقاله به بررسی نظریه های اومبرتو اکو که در کتاب معروفش خواننده نمونه ارائه شده و همچنین نظریه های باختین، ارائه شده در کتاب مکان زمان مند و کاربرد این نظریه ها در تحلیل گفتمان گزیده ای از رمان مادام بوواری اثر گوستاو فلوبر پرداخته است. این بررسی نشان می دهد که از نظر باختین هر مخاطب متن داستانی یک عنصر جدید به متن فرانسه می افزاید و همین امر گفتمانی نو در رمان به وجود می آورد.
در برگزیده ای از رمان فلوبر که در این مقاله مورد بحث است، می بینیم چگونه تلاقی گفتمانی بین مکان زمان مند حاصل خلاقیت مولف و خواننده متن فلوبر رخ می دهد که متن را از همزمانی با نویسنده رها کرده، به سوی در زمانی و جاودانگی شاهکار های ادبی سوق می دهد.