رابطه بین عادت های دهانی، وضعیت دهان و تولید نوک زبانی در کودکان مهدکودک های شهر تهران

عادت های دهانی می توانند اثرات زیان باری بر وضعیت دهان و گفتاری کودک داشته باشند که گاه غیرقابل برگشت و دائمی است. از این رو در مطالعه حاضر ارتباط بین عادت های دهانی با تولید نوک زبانی و وضعیت دهان در کودکان مهدکودکهای شهر تهران بررسی شد.
نمونه های مورد مطالعه 400 کودک پسر و دختر 72-24 ماهه فارسی زبان از 16 مهد کودک شهر تهران با نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. مکیدن انگشت، استفاده از شیشه شیر و استفاده از پستانک در کودکان مورد بررسی قرار گرفت. گردآوری اطلاعات از طریق تکمیل پرسش نامه، بسته مهارت های دهانی کودکان و تولید گفتار صورت گرفت.
از 400 کودک مورد مطالعه 68 نفر از هر دو جنس مبتلا به عادت های دهانی بودند. از بین آنها 9/52 درصد به مکیدن انگشت، 2/38 درصد به استفاده از شیشه شیر، 3/7 درصد به مکیدن انگشت همراه با استفاده از شیشه شیر و 4/1 درصد به پستانک عادت داشتند. بین مکیدن انگشت، بی نظمی دندانی و شکل سخت کام ارتباط مستقیم معنی داری وجود داشت که به ترتیب (r=0/4، p<0/001) و (r=0/39، p<0/001) بود. بین استفاده از شیشه شیر و بی نظمی دندانی ارتباط مستقیم معنی داری وجود داشت (r=0/25، p<0/001). همچنین بین مکیدن انگشت و وجود تولید نوک زبانی ارتباط مستقیم معنی داری به دست آمد (r=0/37، p<0/001). تفاوتی بین دو جنس در موارد فوق مشاهده نشد.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که عادت های دهانی ممکن است تغییرات ساختاری در وضعیت اندامهای دهانی و در نتیجه تولید گفتار ایجاد کنند.