مطالعه ی مبتنی بر مدل کلونینجر: مقایسه ی عامل های سرشت و منش اقدام کنندگان به خودکشی با افراد بهنجار

با توجه به آمارهای اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی، خودکشی یکی از علل اصلی مرگ در جمعیت عمومی به ویژه افراد جوان می باشد. با توجه به تاثیرات زیان بار روانی، اجتماعی و اقتصادی آن، لزوم بررسی همه جانبه ی علل زیربنایی و به پیرو آن ایجاد راهکارهای عملی جهت پیشگیری از این معضل بداشت روانی بیش از پیش مشخص می گردد. این پژوهش با هدف بررسی ابعاد سرشتی و منشی افراد اقدام کننده به خودکشی انجام پذیرفته است.
در این مطالعه ی علی-مقایسه ای، 30 بیمار بستری در بیمارستان رازی تبریز که در پاییز و زمستان سال 1390 در پی اقدام به خودکشی به مرکز ارجاع داده شده بودند، به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شده و پس از کسب رضایت بیمار، پرسش نامه ی سرشتی و منشی کلونینجر (TCI-125) را تکمیل نمودند. گروه شاهد شامل 30 فرد سالم فاقد سابقه ی تشخیص روان پزشکی نیز پرسش نامه را تکمیل نمودند. داده های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیره بررسی گردیدند.
بنا بر نتایج، گروه اقدام کننده به خودکشی به طور معنی داری نمرات بالای نوجویی و نمرات پایین تر خودراهبری و همکاری را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (001/0>P).
این مطالعه در راستای پژوهش های معطوف به بررسی ابعاد شخصیتی زیربنایی دخیل در اقدامات خودکشی، می تواند در جهت شناخت دقیق تر عوامل دخیل در این پدیده و ارایه ی راهکارهای مناسب جهت پیشگیری و درمان، یاری رسان باشد.