هنجارگریزی در اشعار هوشنگ ایرانی

هنجارگریزی یکی از موثرترین روش های برجستگی زبان و آشناییزدایی در شعر است که همواره، شاعران از آن استفاده کردهاند. هوشنگ ایرانی یکی از شاعرانی است که در اشعارش به صورت گسترده، دست به هنجارگریزی زده است. نگارندگان در این جستار، در پی پاسخ به این سوال بودند که ایرانی چگونه و در چه حوزه هایی به هنجارگریزی دست یازیده است. بررسی های به عمل آمده، نشانگر این موضوع است که هوشنگ ایرانی در اشعارش از انواع هنجارگریزی بهره برده است. اما این بهرهگیری به صورت یکسان نیست؛ یکی از هنجارگریزی هایی که در اشعار ایرانی بسیار دیده میشود، هنجارگریزی نوشتاری است که به شکلهای گوناگون در اشعار او وارد شده است. هنجارگریزی زمانی یا باستانگرایی نیز در اشعارش بسامد بالایی دارد که شاعر هم در حوزهی نحو و هم در حوزهی واژگان، از آن بهره گرفته است. هنجارگریزی معنایی به صورت گسترده و در هیات آرایه های تشبیه، تشخیص، حسامیزی و تصاویر پارادوکسی در اشعار او نمود دارد. همچنین علاوه بر این، او در حوزه های نحو، واژگان و آوا نیز به هنجارگریزی دست یازیده است.