بررسی ارتباط بین سبک های رهبری سرپرستاران با رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش های داخلی و جراحی بیمارستانهای وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن

پرستاران 50 تا 60 درصد نیروی انسانی تخصصی در بیمارستانها را تشکیل می دهند و قسمت عمده مراقبت از بیماران به عهده آنها می باشد. بنابراین اهمیت رهبری آگاهانه در خدمات بهداشتی درمانی خصوصا در سطح پرستاری به خوبی آشکار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سبک های رهبری سرپرستاران با رضایت شغلی پرستاران شاغل در بخش های داخلی جراحی انجام شد.
مطالعه به صورت توصیفی – تحلیلی بر روی 64 نفر از پرستاران شاغل در بخش های داخلی جراحی بیمارستانهای وابسته به دانشگاه آزاد اسلامی واحد تنکابن انجام شد.نمونه گیری به روش سرشماری و از پرستارانی که حداقل 3 ماه سابقه کار در بخشهای مذکور را داشتند، صورت گرفت. ابزار گرداوری داده ها پرسشنامه ای 3 قسمتی مشتمل بر مشخصات فردی پرستاران و سرپرستاران، پرسش نامه توصیف رفتار رهبری سرپرستاران (پرسش نامه دانشگاه ایالت اوهایو1957) و پرسش نامه مربوط به سنجش رضایت شغلی پرستاران شاغل (مقیاس رضایت شغلی موهرمن-کوک-موهرمن،1987) بود.
اکثریت واحد های دارای رضایت شغلی بالا (5/80 درصد) افرادی بودند که سرپرستاران آنها از سبک رهبری متقاعد کننده استفاده می کردند و بر عکس اکثریت افراد دارای رضایت شغلی پایین (7/66 درصد) پرستارانی بودند که سرپرستارانشان از سبک رهبری تفویضی برای سرپرستی بخش استفاده می کردند.
در سازمانهایی که مدیران علاوه بر بعد وظیفه مداری به بعد رابطه مداری هم توجه بالایی دارند و با ایجاد محیط مشاوره ای سعی می کنند کارکنان را در تصمیمات مشارکت دهند میزان رضایت شغلی بالا می رود که این خود منجر به افزایش تعهد سازمانی در کارکنان، افزایش کیفیت ارائه خدمات و در نهایت بالا رفتن رضایت در بیماران میشود.