استفاده از سطوح مختلف پیکولینات کروم و عصاره روغنی بره موم بر عملکرد و فراسنجه های ایمنی

این آزمایش به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پیکولینات کروم در مقایسه با عصاره روغنی بره موم بر عملکرد رشد، نسبت هتروفیل به لنفوسیت و همچنین گلوگز و انسولین سرم خون جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی (2 ±34 درجه سانتی گراد، 5 ساعت در روز) انجام گرفت. تیمارها شامل سطوح مختلف پیکولینات کروم (500، 1000 و1500 میکروگرم در کیلو گرم جیره)، یک سطح عصاره روغنی بره موم (1500 میلی گرم درکیلوگرم جیره) و یک گروه شاهد بودند. 200 قطعه جوجه خروس گوشتی راس(308) در قالب طرح کاملا تصادفی به 20 پن10 قطعه ای تقسیم شدند و به هر تیمار 4 پن اختصاص داده شد. در کل دوره پرورش، میزان مصرف خوراک در جوجه های دریافت کننده تیمار غذایی حاوی 1500 میلی گرم در کیلوگرم بره موم به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود (01/0>P). جوجه های دریافت کننده بره موم و پیکولینات کروم افزایش وزن بیشتر (01/0>P) و ضریب تبدیل غذایی کمتری (05/0>P) داشتند. همچنین استفاده از بره موم و پیکولینات کروم تاثیر معنی داری بر میزان گلوگز، انسولین سرم و همچنین تعداد هتروفیل و لنفوسیت و نسبت هتروفیل به لنفوسیت خون جوجه های گوشتی نداشت. استفاده از سطوح 1000 و 1500 میکروگرم کروم و بره موم سبب افزایش وزن بورس گردید(01/0> P). نتایج این آزمایش نشان داد که استفاده از پیکولینات کروم و بره موم می تواند در بهبود عملکرد جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی موثر باشد.