عوامل موثر بر ماندگاری پرستاران دانشگر در بیمارستانها

در عصر پسا صنعتی، رویکرد مدیریت دانش که جزء جدیدترین روش های مدیریتی است، پرسنل دانشگر رکن اصلی سازمان ها را تشکیل می دهند. از طرفی ماندگاری و بهره وری این نیروها یکی از چالش های مهم مدیریت منابع انسانی است. بیمارستان ها، سازمان های دانشی و تخصصی هستند که تعداد زیادی از کارکنان آن ها را پرستاران تشکیل می دهند و دانشگران این سازمان ها محسوب می شوند. حفظ آن ها در بیمارستان ها از اهمیت فوق العاد های برخوردار است.
هدف از این پژوهش، بررسی عوامل موثر بر ماندگاری پرستاران دانشگر و اولویت بندی آن هاست.
این پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است و از نوع کاربردی می باشد که در سال 91-1390 انجام شده است. کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران جامعه پژوهش بودند که 388 نفر از این افراد به عنوان حجم نمونه با نمونه برداری تصادفی طبق های از هر بیمارستان انتخاب شدند. پرسشنامه محقق ساخته که شامل 52 سوال برای بررسی وضعیت موجود، مطلوب و عوامل موثر (فردی، سازمانی، شغلی) در ماندگاری پرستاران دانشگر بوده است که برای وضعیت موجود، ضریب پایایی 95% و برای وضعیت مطلوب، 97% بوده و روایی محتوای پرسشنامه با استفاده از نظر اساتید و متخصصین به دست آمد. برای تحلیل داده ها آمار توصیفی، تی وابسته و آزمون رتبه ای فریدمن با استفاده از برنامه SPSS انجام شد.
تحلیل داده ها نشان داد که عوامل موثر برماندگاری پرستاران دانشگر در وضعیت موجود و مطلوب به ترتیب اولویت عبارتند از: 1. عوامل سازمانی (مشارکت، انگیزش، ارتباطات سازمانی، آموزش و مدیریت عملکرد)، 2. عوامل فردی (توان و مهارت، رضایت شغلی و شایستگی) و 3. عوامل شغلی (کار بامعنا و چالش برانگیز، آزادی، استقلال عمل و وضوح نقش).
توصیه می شود بیمارستان ها ساز و کار های لازم را برای افزایش انگیزش و مشارکت، بهبود ارتباطات سازمانی و آموزش پرستاران فراهم کنند. همچنین به پرستاران دانشگر توصیه می شود با افزایش توان و مهارت های فردی و گروهی، زمینه شایستگی و رضایت شغلی خود را فراهم کنند.