بررسی باکتری های ایجاد کننده عفونت های جلدی و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها در مراجعین به بیمارستان های شهدا و لقمان در سال 1390- 1389

تشخیص عوامل باکتریایی مولد عفونت های پوستی و تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها راهنمای مهمی در انتخاب نوع درمان مناسب به شمار می آید. این مطالعه بر روی نمونه کشت که از بیماران با عفونت پوستی جدا شده بود صورت گرفت تا ضمن تشخیص عامل عفونت، آنتی بیوتیک مناسب تعیین شود.
تحقیق به روش توصیفی بر روی بیماران مبتلا به عفونت پوستی مراجعه کننده به آزمایشگاه های تشخیص طبی بیمارستان های شهدا و لقمان شهر تهران در سال 1390- 1389 صورت گرفت. از کلیه 100 نمونه مورد نظر، کشت های روتین میکروبی با استفاده از محیط های کشت رایج به عمل آمد و پس از تشخیص انواع عوامل میکروبی مولد عفونت های پوستی، حساسیت آنها به آنتی بیوتیک های مختلف با استفاده از تست آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن اصلاح شده و اندازه گیری قطر هاله عدم رشد، سنجیده شد.
باکتری های مولد عفونت جلدی به ترتیب درصد فراوانی شامل استافیلوکک اورئوس (31 درصد)، اشرشیا کلی (22 درصد)، استافیلوکک های کواگولاز منفی (12درصد)، گونه های استرپتوکک (8 درصد)، انتروباکتر (8 درصد)، کلبسیلا (5 درصد)، آسینتوباکتر (5 درصد)، گونه های سودوموناس (4 درصد)، انتروکک (3 درصد) و پروتئوس (2 درصد) بودند. بیشترین مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب مربوط به آسینتوباکتر (86 درصد)، انتروباکتر (7/81درصد)، انتروکک (4/78درصد) و بیشترین حساسیت میکروبی مربوط به پروتئوس (1/61 درصد) و گونه های استرپتوکک (7/60 درصد) بود.
استاف اورئوس شایع ترین عامل میکروبی مولد عفونت های پوستی می باشد و باید در این زمینه توجه لازم جهت کنترل عفونت صورت گیرد. همچنین از سوی دیگر برای جلوگیری از افزایش مقاومت، باید از مصرف بی رویه و خودسرانه آنتی بیوتیک ها ممانعت کرده و قبل از آن، کشت و آنتی بیوگرام صورت گیرد.