پارامترهای فنوتیپی و ژنتیکی عمق بافت نرم حاصل از اولتراسوند و سر سوزن در دام زنده و ارتباط آن با چربی لاشه در بره های لری بختیاری

این پژوهش به منظور برآورد پارامترهای فنوتیپی و ژنتیکی عمق بافت نرم اندازه گیری شده با استفاده از دستگاه اولتراسوند و سرسوزن در دام زنده و بررسی ارتباط آنها با چربی لاشه در بره های لریبختیاری به مدت پنج سال انجام گرفت. عمق بافت نرم در نقطه 12 سانتیمتری از خط وسط پشتی بدن روی دنده دوازده 1482 راس بره لریبختیاری در سن شش ماهگی با استفاده از دستگاه اسکنر حیوانی مدل 480، همچنین با فرو بردن سرسوزن شماره 22 در ناحیه مورد نظر تعیین شد. از این تعداد حدود 247 راس بره در سن شش ماهگی کشتار شدند. مولفه های (کو)واریانس و پارامترهای ژنتیکی برای صفات مورد بررسی با استفاده از روش حداکثر درستنمائی محدود شده، تحت مدل حیوانی و به صورت تجزیه چند صفتی برآورد گردید. میانگین عمق بافت نرم حاصل از اولتراسوند، سرسوزن در دام زنده و عمق بافت نرم حقیقی لاشه به ترتب 44/8، 69/7 و 62/8 میلیمتر بود. وراثت پذیری صفات عمق بافت نرم اندازه گیری شده با استفاده از اولتراسوند در دام زنده، عمق بافت نرم حقیقی در لاشه، چربی زیرجلدی و کل چربی لاشه به ترتیب 05/0 ± 23/0، 14/0 ± 29/0، 11/0 ± 28/0 و 10/0 ± 30/0 بود. با توجه به بالا بودن همبستگی فنوتیپی بین عمق بافت نرم حاصل از اولتراسوند و سرسوزن با عمق بافت نرم حقیقی و چربی زیرجلدی (به ترتیب 64/0، 68/0 و 65/0 و 73/0)، همچنین همبستگی های ژنتیکی متوسط تا بالا بین آنها (به ترتیب 55/0، 94/0 و 77/0 و 92/0) میتوان از این تکنیکها در دام زنده برای برنامه های انتخاب استفاده کرد. همچنین امکان جایگزینی تعیین عمق بافت نرم با استفاده از سرسوزن نسبت به اولتراسوند با توجه به همبستگی های فنوتیپی و ژنتیکی آن با عمق بافت حقیقی و صفات لاشه نیز وجود دارد