تفاوت در شاخص های زیستی مرتبط با افزایش جمعیت در تعدادی از ژنوتیپ های اسکاتلندی شته سبز هلو (Myzus persicae)، ناقل اصلی ویروس برگ قاشقی سیب زمینی

کلون های مختلف شته سبز هلو(Myzus persicae)، ناقل اصلی ویروس برگ قاشقی سیب زمینی، در تولید مثل، سازگاری روی میزبان، مقاومت به حشره کش ها و انتقال ویروس متفاوت هستند. در این بررسی شاخص های زیستی مهم مرتبط با افزایش جمعیت درپنج ژنوتیپ مهم اسکاتلندی شته سبز هلو شامل ژنوتیپ های A، B، C، J، و I مورد ارزیابی قرار گرفتند. ژنوتیپ های مورد بررسی به روش انگشت نگاری جدا کننده های بین ژنی دی.ان.ای ریبوزومی (ribosomal DNA intergenic spacer fingerprinting) متمایز شده اند. شاخص های زیستی مورد ارزیابی شامل: مدت زمان تولد تا بلوغ، تولید روزانه پوره، مدت زمان تولید پوره، تولید کل پوره و طول عمر هر ژنوتیپ بود. این شاخص ها با قرار دادن پوره های سن چهارم هر ژنوتیپ روی برگ های بریده کلزا و سیب زمینی به عنوان میزبان اندازه گیری شدند. تعداد پوره های تولید شده توسط هر یک از شته های مورد بررسی به طور روزانه شمارش شده و از روی برگ ها حذف می شدند. این شمارش و ثبت تا زمان مرگ هر شته ادامه داشت. مدت زمان تولد تا بلوغ هر ژنوتیپ نیز با قرار دادن یک پوره یک روزه روی برگ های بریده گیاهان مذکور و ثبت مدت زمانی که به بلوغ می رسیدند تعیین شد. نتایج تفاوت های معنی داری را بین شاخص های زیستی ژنوتیپ های مورد بررسی آشکار نمودند. ژنوتیپA یکی از مولد ترین ژنوتیپ ها روی هر دو میزبان و ژنوتیپ B روی سیب زمینی ازمولد ترین ژنوتیپ ها بود. این دو ژنونیپ هم چنین نسبت به سایرین در برابر حشره کش ها مقاوم تر و ناقلین موثر تری برای ویروس برگ قاشقی سیب زمینی هستند. بنابراین وجود چنین ژنوتیپ های بسیار مولد، با کارائی بالای انتقال ویروس و مقاوم به حشره کش ها می تواند خطری بالقوه در گسترش این ویروس باشند. این امر ضرورت شناسایی ژنوتیپ های مختلف شته سبز هلو و دیدبانی مداوم ترکیب جمعیتی ژنوتیپ های مختلف آن را از نظر مقاومت به حشره کش ها، کارائی انتقال ویروس و توانائی افزایش جمعیت در هر منطقه مشخص می سازد.