سلطه ی رسانه ای و جنگ نرم

رسانه به عنوان ابزاری فراگیر، قدرتمند و تاثیرگذار همواره مورد توجه ابرقدرت ها بوده است. بدون شک، رسانه ها در جوامع امروز به دلیل گستردگی دامنه ی نفوذ و تنوع و تکثر رسانه ای، بیش از آنکه در خدمت آگاه سازی و حقیقت نمایی باشند، به عنوان ابزاری سیاسی و امنیتی ایفای نقش می کنند. در هر فرآیند ارتباطی که بین کشورهای سلطه گر و کشورهای هدف برقرار می شود، همیشه منافع و نیازهای کشورهای سلطه گر تامین می شود. نظام های ارتباطی جدید، مناسباتی را در عرصه هایی به وجود می آورند که با وجود تغییرات اندک در عرصه ی آگاهی و دانش آفرینی، کشورهای مادر و پیشرفته را به همراه می آورد. البته این سلطه به طور بسیار ظریفی با سلطه ای که در عصر اول رسانه ها رخ می داد، متفاوت است. امروزه در تمام کشورها، عملا قدرت بر ارتباطات متمرکز شده است. چندین موسسه، کل شبکه های لازم برای انتقال الکترونیکی را در اختیار دارند. آن ها با کنترل این شبکه ها، افکار عمومی جامعه ی هدف را تحت تاثیر قرار داده و عملا وارد فاز جنگ نرم می گردند. این مقاله تلاشی است در جهت تبیین سلطه ی رسانه ای و جنگ نرم. سوال اصلی این است که سلطه ی رسانه ای در راستای جنگ نرم چه تاثیری بر کشورهای هدف می گذارد و نتیجه ی این تاثیر بر امنیت و فرهنگ ملت ها چگونه خواهد بود؟ پاسخی که به طور ابتدایی به این سوال داده شده و در این فرضیه می گنجد اینکه انبوه اطلاعات، اخبار و سلطه ی رسانه ها سبب سلطه ی فرهنگی بر کشورهای هدف می گردد. و در نتیجه امنیت ملی و فرهنگ آن ها را پس از استحاله ی فرهنگی با تهدید جدی مواجه می نماید. که در نهایت منتهی به تغییر نظام سیاسی خواهد شد. این شیوه ای است که ابر قدرت ها در چند کشور تجربه کرده و توانسته اند نظام های سیاسی مخالف خود را سرنگون کرده و به اهداف مد نظر خود برسند.