روش های اصلاح مکالمه در کودکان 3 و 5 ساله بهنجار فارسی زبان شهر اهواز

توانایی اصلاح مکالمه زیرمجموعه ای از دانش کاربردشناختی زبان است. هنگامی که شنونده متوجه منظور گوینده نشود، اگر گوینده نتواند از روش های اصلاح مکالمه برای روشن شدن پیام استفاده کند، ارتباط دچار شکست می شود. از این رو، این پژوهش بر آن است تا مهارت اصلاح مکالمه را در دو گروه سنی سه و پنج ساله، به منظور تعیین انواع روش های اصلاح مکالمه و مقایسه این مهارت ها در این دو گروه بررسی کند.
در این پژوهش120 نفر از کودکان سه و پنج ساله هنجار شهر اهواز انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو سری تصاویر متوالی بود که در حین بازگویی آنها آزمونگر شرایط برانگیخته شدن یکی از روش های اصلاح مکالمه را ایجاد می کرد. درصد به کارگیری انواع روش های اصلاح مکالمه در هر یک از گروه ها محاسبه و سپس مقایسه آنها با هم با استفاده از آزمون آماری t مستقل انجام شد.
در گروه سنی پنج ساله نسبت به سه ساله، میزان کاربرد روش های تکرار و پاسخ نامناسب کاهش و روش های اصلاح سرنخی و بازگویی افزایش یافته و روش افزایش تقریبا ثابت باقی مانده است. در میانگین درصد به کارگیری روش تکرار(p=0/04) و اصلاح سرنخی بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معنی دار مشاهده شد(p=0/001). از بین درصد به کارگیری روش های اصلاح مکالمه، به طور عمده ای کاربرد روش تکرار در کودکان سه ساله و کاربرد روش اصلاح سرنخی در کودکان پنج ساله بیشتر است.
با افزایش سن و تکامل مهارت زبانی، احتمال استفاده از روش های پیچیده تر اصلاح مکالمه نظیر روش اصلاح سرنخی بیشتر می شود.