سنگ شناختی و ژئوشیمی گرانیتوئید لاهیجان بر اساس یافته های جدید

توده ی گرانیتوئیدی لاهیجان در شرق استان گیلان به لحاظ سنگ شناسی غالبا از دو گروه فلسیک (گرانیت، گرانیت پورفیری، گرانودیوریت) و مافیک (دیوریت) تشکیل شده و از لحاظ سری ماگمایی جزء نیمه قلیایی بوده و بیشتر آهکی- قلیایی هستند. برخوردگاه این توده با سنگ های اطراف بیشتر گسله بوده و از سنگ های کاتاکلاستیک و میلونیتی تشکیل شده و در حالیکه هیچ گونه هاله ی دگرگونی مجاورتی نیز پیرامون آن وجود ندارد، به درون آن ها نفوذ نکرده و بر خلاف گفته های قبلی سن آن ممکن است تریاس نباشد. وجود مانستگی مابین رفتار عناصر کمیاب، بخصوص عناصر نادر خاکی از جمله الگوهای مشابه و غنی شدگی از لحاظ REE ها، شیب تند LREE ها و تخت HREE ها، غنی شدگی نسبی از لحاظ LFSE ها همگی حاکی از خاستگاه مشترک مابین اعضای مافیک و فلسیک است. وجود ویژگی های دوگانه، از جمله شاخص اشباع از آلومین (ASI) یا نسبت مولی Al2O3/(CaO + Na2O + K2O)، رفتار عنصر P، عدم مشاهده ی برونبوم های رسوبی یا ریز دانه ای و بازی، حضور بیوتیت فراوان در انواع فلسیک، هورنبلند و پیروکسن اورالیتیزه در انواع مافیک، وجود آپاتیت به صورت مستقل در انواع فلسیک، عدم مشاهده ی این کانی و محتوای پایین P2O5 در انواع مافیک، نسبت درصد وزنی Na2O/K2O، مقدار سنگ کرندوم نرماتیو و. .. حکایت از آن دارند که گرانیتوئید لاهیجان بیشتر دورگه است تا صرفا I یا S. با توجه به الگوهای مربوط به نمودارهای عنکبوتی و نمودارهای جدا کننده، این نفوذی ها مربوط به یک جایگاه قوسی هستند.