ارتباط بین جهت گیری های مذهبی درونی و بیرونی با سازگاری و عزت نفس دانشجویان

نیاز انسان به دین قدمتی به عمر تاریخ دارد. زیرا بشر از همان آغاز زندگی خود، به حامی مقتدر و تکیه گاهی نیرومند احساس نیاز می کرده است. موضوع دین، مورد بحث محققان پیشگامی همچون جیمز، فروید، یونگ و دیگران بوده است و پس از آن اندیشمندانی نظیر آلپورت به تبیین مذهب پرداخته اند. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط بین جهت گیری مذهبی درونی و بیرونی با سازگاری و عزت نفس دانشجویان شهر اراک انجام گرفت.
تحقیق از نوع همبستگی و نمونه آماری شامل 380 دانشجوی دانشگاه های دولتی، آزاد و پیام نور اراک بود که ابتدا با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایو سپس با روش سهمیه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های جهت گیری مذهبی آلپورت، عزت نفس کوپراسمیت و سازگاری بل بود. داده ها از طریق ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج پژوهش نشان داد که رابطه معنی داری بین جهت گیری مذهبی درونی با سازگاری و عزت نفس دانشجویان وجود دارد (05/0>p). همچنین، بین میانگین جهت گیری های مذهبی، سازگاری و عزت نفس دانشجویان دانشگاه های دولتی، آزاد و پیام نور تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
با تقویت جهت گیری مذهبی درونی و باورهای اعتقادی دانشجویان، می توان به افزایش سازگاری و عزت نفس آنها کمک شایانی نمود.