مطلوبیت رویشگاه های مرتعی طالقان از نظر تامین نیاز روزانه واحد دامی

یکی از نیاز های اساسی در برنامه ریزی سیستم های چرا، آگاهی از مطلوبیت مراتع از نظر تامین نیاز روزانه واحد دامی چرا کننده در مرتع می باشد. از اینرو در پژوهش حاضر، مطلوبیت مراتع ییلاقی طالقان که در موقعیت جغرافیایی 36 درجه و 5 دقیقه و 20 ثانیه تا 36 درجه و 21 دقیقه و30 ثانیه عرض شمالی و 50 درجه و 20 دقیقه و 5 ثانیه تا 51 درجه و 11 دقیقه و 22 ثانیه طول شرقی در110 کیلومتری شمال غرب تهران قرار دارد، از نظر تامین نیاز نگهداری واحد دامی در مراحل مختلف رشد مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور چنانچه مقدار انرژی متابولیسمی در واحد وزن پوشش گیاهی بیشتر از 8 مگاژول، به عنوان خیلی مطلوب؛ کمتر از 5 مگاژول، نامطلوب (مطلوبیت کم) و بین 5 تا 8 مگاژول، به عنوان مطلوب در نظر گرفته شد. همچنین تیپ های که مقدار پروتئین خام در واحد وزن پوشش گیاهی آنها بیشتر از 7 درصد باشد، خیلی مطلوب؛ بین 5 تا 7 درصد، به عنوان مطلوب و کمتر از 5 درصد بود، نامطلوب (مطلوبیت کم) در نظر گرفته شدند. نتایج مذکور نشان می دهد، با توسعه رشد گیاهان مرتعی و نزدیک شدن به مراحل پایانی رشد، از مطلوبیت تیپ های گیاهی برای تامین نیاز انرژی متابولیسمی روزانه واحد دامی کاسته می شود. هیچ یک از تیپ های گیاهی از نظر تامین نیاز انرژی متابولیسمی واحد دامی چرا کننده در مراتع منطقه، در وضعیت نامطلوب قرار ندارند. مطلوبیت تیپ های گیاهی از نظر تامین نیاز پروتئین خام واحد دامی در مراحل پایانی رشد مرتع، کمتر از مطلوبیت آنها در مراحل اولیه رشد مرتع و اواسط فصل رویش است. در 98/44 درصد از سطح مراتع منطقه در اواخر فصل رویش، مقدار پروتئین خام در واحد وزن پوشش گیاهی کمتر از 5 درصد می باشد. بنابراین مراتع یاد شده در وضعیت نامطلوب قرار داشته و قادر به تامین نیاز روزانه واحد دامی چرا کننده در مراتع منطقه نمی باشند و توصیه می شود که در این مرحله از رشد، برای حفظ وضعیت تغذیه ای دام، از مکمل های غذایی استفاده شود. بنابراین زمان چرا در نیاز روزانه دام موثر است و لازم است برای هر مرحله رشد، نیاز روزانه محاسبه گردد.