دیدگاه پرستاران اورژانس نسبت به علل عدم گزارش دهی اشتباهات دارویی

اجرای دستورات دارویی، بخش مهمی ازفرآیند مراقبت و درمان بیماران محسوب می شود. گزارش این خطاها باعث حفظ ایمنی بیمار می شود. هدف از این مطالعه، دیدگاه پرستاران اورژانس نسبت به علل عدم گزارش دهی اشتباهات دارویی بود.
در این مطالعه توصیفی، تعداد 94 نفر از پرستاران اورژانس مجتمع بیمارستانی امام خمینی(ره) به صورت سرشماری در سال 90-1389 انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خود ساخته شامل سه بخش اطلاعات دموگرافیک، سئوالات مربوط به عوامل و علل عدم گزارش دهی خطاهای دارویی بود. اطلاعات با نرم افزار SPSS-16 و با استفاده از روش-های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
72درصد پرستاران، اشتباهات دارویی رخ داده را گزارش نکرده بودند. شایع ترین نوع اشتباهات دارویی، سرعت انفوزیون(3/33درصد)، دادن داروی دو نوبت در یک نوبت (8/23درصد) بوده است. مهم ترین علل اشتباهات دارویی، کمبود تعداد پرستار (6/47 درصد) و کمبود اطلاعات داروشناسی(9/ 30 درصد (بوده است. بیشترین علل عدم گزارش دهی، در حیطه پیامد گزارش- دهی به دلیل نگرانی و ترس از تاثیرات این اشتباهات در کارانه، در حیطه عوامل مدیریتی مربوط به نامتناسب بودن واکنش مدیران و در حیطه گزارش دهی مربوط به اهمیت نداشتن ارائه گزارش از اشتباهات دارویی توسط پرستاران بود.
با توجه به عدم گزارش دهی اکثر اشتباهات دارویی، نیاز است زمینه های لازم برای افزایش گزارش دهی صورت گیرد و موانع پیش رو برداشته شود و مدیران پرستاری در قبال این گزارش ها واکنش مثبتی نشان دهند