بررسی مشکلات ترجمه رمان نو در ایران

رمان نو یکی از جنبشهای ادبی معاصر غرب است که همگام با تحولات اجتماعی و سیاسی در اواخر دهه 1950 در فرانسه شکل گرفت و همزمان به انتقاد از شیوه های بیان واقعگرایانه و کلاسیک در رمان پرداخت. «رمان نو» که بیشتر به ضد رمان شهرت دارد با انتقاد از عناصر سنتی روایت داستانی مانند شخصیت، حادثه و طرح بر آن بود تا با تاکید بر لزوم تحول دائمی در ادبیات، گونهای نو از روایت داستانی را ابداع و معرفی کند که با اوضاع اجتماعی و زندگی جدید انسان همخوانی بیشتری داشته باشد. این نوع جدید نوشتار از طریق ترجمه وارد ادبیات سایر کشورها از قبیل ایران شد. همانطور که می دانیم ادبیات فارسی جایگاه خاصی را به ترجمه آثار خارجی بخصوص آثار فرانسوی اختصاص داده است. ترجمه آثار کلاسیک فرانسه قبل از دوران انقلاب در ایران بسیار رایج بود، اما در رابطه با ترجمه رمان نو باید گفت که بعد از انقلاب اسلامی بیشتر مورد توجه قرار گرفت. مترجمان ایرانی که آشنایی کافی با زبان فرانسه و سبک نوستار این رمان داشتند، اقدام به ترجمه برخی از آثار رمان نویسان نو فرانسه کردند. اما لازم به ذکر است که ترجمه رمان نو به سبب یک سری خصیصه های شکلی و ساختاری اش، دشوار می باشد. رمان نویسان نو به کاربرد زبان و نوشتار اهمیت می دهند و در پی داستان پردازی، پیام رسانی و یا شخصیت سازی نیستند.
در این مقاله سعی کرده ایم تا مشکلات ترجمه رمان نو در ایران را از سه دید گاه مورد بررسی قرار دهیم: 1.مسائل مربوط به سبک نوشتاری 2. مسائل مربوط به ساختار 3. مسائل مربوط به دریافت.