مطالعه میدانی دوام چوب ها توسکا و ممرز در آب ها ساحلی بندر امیرآباد دریای خزر

به منظور ارزیابی دوام گونه های چوبی و صنعتی توسکا و ممرز، ابتدا گرده بینه های این گونه ها به الوار تبدیل و پس از اطمینان از کاهش رطوبت، الوار ها به نمونه های ویژه آزمونهای دریایی اندازه بری شدند. نمونه های آماده شده با ماده حفاظتی مس- کروم- ارسنیک (CCA) با روش سلول پر اشباع گردیدند. برای آزمایش میدانی، نمونه های تیمارشده و شاهد به ساحل دریا منتقل و در ایستگاه ماهی گیری امیرآباد در عمق یک متری نصب شدند. نتایج ارزیابی مشاهده های از اثر های موجودات دریایی بر روی نمونه ها پس از مدت زمان سه، شش، نه و دوازده ماه ثبت گردید. این نتایح نشان داد که قارچ های رنگ کننده چوب و همچنین بالانوس های دریایی قادرند نمونه های کنترل (شاهد) را اشغال کرده و یا بر روی آنها زندگی کنند. اما در روی نمونه های تیمارشده تعداد کمتری از بالانوس ها ساکن شدند. با افزایش مدت زمان ماندگاری نمونه- های شاهد از 3 به 12 ماه، حضور این موجودات بر روی چوب ها بیشتر گردید. میزان کاهش وزن نمونه های شاهد توسکا در طول یک سال ماندگاری در ساحل دریا حدود 5/3 درصد بود. درحالی که نمونه های تیمارشده توسکا نه تنها کاهش وزن نداشتند بلکه 21/12 درصد افزایش وزن نیز پیدا کردند. علت افزایش وزن نمونه های تیمارشده احتمالا بر اثر جذب املاح آب دریا بود. در خصوص گونه ممرز نیز نتایج کم و بیش مشابه بود. به طوری که کاهش وزن نمونه های شاهد 7/2 درصد و تیمارشده دارای افزایش وزن 9/7 درصد بودند. بر روی نمونه های تیمارشده هر دو گونه آثاری ازحمله قارچ های رنگ کننده مشاهده نشد. در پایان می توان نتیجه گیری کرد که کاربرد چوب های حفاظت شده در دریای مازندران برای بیشتر استفاده ها ایمن می باشد