اثرات IL-6 بر استروئیدوژنز سلولهای گرانولوزا انسان در محیط In vitro

مطالعات اخیر نشان می دهد که علاوه بر گنادوتروپین ها، فاکتورهای ایمنولوژیک مانند سیتوکاین ها، نقش مهمی در تنظیم ترشح هورمونهای استروئیدی بر عهده دارند. هدف از مطالعه اخیر بررسی اثر اینترلوکین -6 (IL-6) بر ترشح پایه و تحریکی استرادیول و پروژسترون توسط سلولهای گرانولوزای (GC) انسان در حضور آندرستندیون می باشد. سلولهای GC مورد مطالعه به دنبال تحریک تخمک گذاری با پروتکل استاندارد hMG در زمان آسپیراسیون فولیکولی از بیماران تحت درمان IVF –ET بدست آمد. سلولها (104×2 سلول زنده در هر چاهک پلیت کشت 24 حفره ای) در محیط کشت Ham''s F10 فاقد هر گونه ماهده افزودنی (کنترل) و یا محیط حاوی غلظت های فرآیندهrecombinant human (rh) IL- 6 (8 pg/ml، 16، 32،64، (128 (در حضور یا عدم حضور FSH (96 IU/ml) کشت داده شدند محیط کشت با فواصل 24، 48، 72 و 96 ساعت بعد از کشت جمع آوری شده و سطح استرادیول و پروژسترون بوسیله روش ایمنواسی آنزیمی (EIA) به صورت اتوماتیک اندازه گیری شد. نتایج این مطالعه نشان داد که GC لوتیینیزه شده در حضور آندرستندیون و بدون حضور FSH در محیط کشت قادر به تولید هر دو هورمون استرادیول و پروژسترون می باشد. این تولید بطور معنی داری در حضور FSH افزایش می یابد. ترشح پایه و تحریکی استرادیول در حضور FSH با افزایش مقدار IL – 6 (وابسته به دوز) بطور معنی داری (p<0.05) مهار شد. اگر چه این اثرات مهاری بر روی ترشح پایه ای پروژسترون تاثیر معنی داری نداشت، ولی با مکانیسم وابسته به دوز، بطور معنی داری (p<0.05) سبب مهار ترشح تحریکی پروژسترون توسط FSH در GC گردید. نتایج این مطالعه اشاره بر آن دارد که IL – 6 می تواند نقش مهمی در استروییدوژنز بازی نموده و هر گونه اختلال غلظتی IL – 6 در تخمدان ممکن است سبب اختلال در ترشح استرادیول و پروژسترون گردد.