تاثیر دفورمیتی ژنوواروم برکنترل تعادل بدن متعاقب اعمال شتاب ناگهانی پاسچرال در دختران نوجوان

علیرغم اینکه، تعادل بدن اغلب به عنوان مقیاسی برای سنجش عملکرد اندام تحتانی در نظر گرفته می شود، بررسی اثر دفورمیتی های اندام تحتانی بر عملکرد تعادلی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. هدف این پژوهش، مقایسه عملکرد کنترل تعادل بدن دانش آموزان دختر با دفورمیتی ژنوواروم پس از اعمال آشفتگی ناگهانی در سطح اتکاء با گروه کنترل بود.
در این پژوهش مقایسه ای پس رویدادی با گروه شاهد و مواجه، تعداد 8 نفر دانش آموز دختر مقطع راهنمایی (سن: 4/1±5/13 سال) دارای ژنوواروم به عنوان گروه مواجه و 8 نفر دانش آموز دختر (سن: 3/1±8/13 سال) فاقد عارضه ژنوواروم به عنوان گروه شاهد به طور در دسترس انتخاب شدند. شتاب ناگهانی پاسچرال با رها کردن وزنه ای برابر 10 درصد وزن بدن هر آزمودنی در چهار جهت قدامی، خلفی، داخلی و خارجی در حالیکه آزمودنی ها بر روی دستگاه توزیع فشار کف پا که بر روی یک صفحه متحرک نصب شده بود، اعمال گردید. برای بررسی عملکرد تعادلی آزمودنی ها در مواجهه با آشفتگی ایجاد شده، میزان جابجایی مرکز فشار پاها (COP) محاسبه گردید. داده های جمع آوری شده با روش آماری تست تی مستقل تحلیل شدند و 05/0≥P معنی دار تلقی می شد.
میزان جابجایی مرکز فشار پاها پس از اعمال شتاب ناگهانی پاسچرال در گروه ژنوواروم زانو به طور معناداری (039/0=p) بیشتر از گروه شاهد بود.
نتایج پژوهش حاضر نشان داد که کنترل پاسچر هنگام مواجهه با آشفتگی ناگهانی در دانش آموزان دختر دارای ژنوواروم زانو در مقایسه با همسالان نرمال ضعیف تر می باشد. بنابراین، عدم راستای طبیعی در اندام تحتانی (ژنوواروم) می تواند به عنوان یک ریسک فاکتور اثرگذار بر کنترل و حفظ تعادل بدن هنگام مواجهه با آشفتگی ناگهانی باشد.