بررسی سیستم ایمنی هومورال و سلولی در خلبانان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران

هوانوردی می تواند یک محیط کاملا استرس زا برای انسان ایجاد کند. اضطراب و استرس ناشی از این سفرها بیشتر در پرسنل ارتش که ماموریت های جنگی انجام می دهند، دیده می شود. در کنار استرس، نیروی گرانش پایین، تشعشعات کی هانی و فشار کم اکسیژن در ارتفاعات بالا، می تواند بر سیستم های فیزیولوژیک بدن، خصوصا سیستم ایمنی تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه بررسی سطوح مختلف ایمنی سلولی و هومورال در خلبانان نیروی هوایی است.
در این تحقیق موردی- شاهدی نمونه های خون 20 نفر از خلبانان از نظر مارکرهای سطح سلولی CD3، CD4، CD8، CD16 و CD56 به روش فلوسایتومتری، همچنین از نظر سطح آنتی بادی IgE توتال و آنتی بادی های M و G علیه ویروس های هرپس سیمپلکس 1و 2، سایتومگال و اپشتن بار به روش الایزا، مورد سنجش قرار گرفتند و با گروه کنترل مقایسه انجام شد.
نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که درصد سلول های نوتروفیل خون محیطی، لنفوسیتT کشنده CD) و (CD و سلول های کشنده طبیعی (CD) در خلبانان نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری بالا بود(05/0p<). در مقابل درصد کل لنفوسیت های خون محیطی و لنفوسیت های T یاور) CD و (CD در خلبانان به طور معنی داری پایین بود(05/0p<).
این نتایج نشان داد که هوانوردی می تواند باعث تغییراتی در سیستم ایمنی خلبانان، خصوصا سیستم ایمنی سلولی گردد.