«روان شناسی به مثابه دین»

مقوله رفتار و چگونگی تغییر آن امری است که هم دین و هم دانش روان‎شناسی و شاخه‎های مربوط بدان پرداخته است. در این راستا، اندیشمندانی از جهان مسیحیت که به جمع‎بندی قابل قبولی از دین خود دست نیافته بودند، درصدد برآمدند فارغ از سخنان دینی، رفتار انسان را به طور تجربی، بررسی و در باب شخصیت آدمی نظریه‎پردازی کنند. آنان تا آنجا پیش رفتند که اندیشه‎ها و مکاتبی را به منزله دین جدید مطرح کردند. نویسند‎گان مقاله، دست‎کم چهار شخصیت برجسته را که با رها کردن مسیحیت در این وادی افتادند، نام می‎بردند و به طور جسته‎گریخته، نمایی از اندیشه‎های آنان را بیان می‎کنند. البته یکی از عوامل اثر‎گذار در رها کردن دین مسیحی، وجود برخی آموزه‎های نادرست در مسیحیت است. ‎با این حال، مقاله پیش رو، نقدهایی را از جنبه‎های متفاوت نسبت به این اندیشمندان به‎ عمل می‎آورد. بر این اساس، تاکید نویسندگان مقاله به نوعی رد این مکاتب دین‎گونه یا ایفای نقش آنها به عنوان دین و تاکید بر بازگشت به دین آسمانی یعنی مسیحیت و گفته‎های کتاب مقدس است.