تصمیم سازی گروهی مبتنی بر GIS در مساله تخصیص کاربری آموزشی (موردشناسی: منطقه 6 شهرداری اصفهان)

در این تحقیق یک ابزار تصمیم گیری گروهی مبتنی بر سامانه اطلاعات مکانی جهت حل مساله تخصیص کاربری آموزشی در مناطق شهری توسعه داده شده است. اگرچه در اغلب تحقیقات صورت گرفته در زمینه تخصیص کاربری، تکنیک-های تصمیم گیری چندمعیاره با دیدگاه تصمیم گیری فردی مورد استفاده قرار گرفته اند، در این مقاله تخصیص کاربری به عنوان یک مساله تصمیم گیری گروهی که نیازمند مشارکت تخصص ها و دیدگاه های مختلف در فرایند تصمیم-سازی می باشد، مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا، معیارهای سرانه، حداقل مساحت، فاصله از مراکز شهری و همچنین فاصله از برخی کاربری های وابسته از قبیل پارک و کتابخانه به عنوان معیارهای ارزیابی قطعات زمین و مدل تحلیل سلسله مراتبی جهت تعیین وزن معیارها و تکنیک تلفیق عقاید تصمیم سازان به منظور تلفیق نظرات کارشناسان در فرایند تصمیم گیری گروهی، مورد استفاده قرار گرفت. مدل پیشنهادی در منطقه شش شهرداری اصفهان به عنوان مطالعه موردی، جهت تخصیص کاربری آموزشی، اجرا و نتایج آن به نتایج تصمیم گیری انفرادی مقایسه و تحلیل شده است. بر این اساس، سه قطعه زمین با اولویت های یک الی سه جهت تخصیص کاربری آموزشی تعیین گردیدند. نتایج حاکی از آن است که اتخاذ فرایند تصمیم-گیری گروهی، علاوه بر فراهم نمودن امکان تحلیل نتایج حاصل از دیدگاه های مختلف برای تصمیم ساز، به او کمک می کند تا گزینه هایی را انتخاب کند که توافق بیشتری بر روی آنها وجود دارد. در این تحقیق به نظرات کلیه کارشناسان ارزش یکسان داده شده و عدم قطعیت در نظرات کارشناسی مد نظر قرار نگرفته است. بدیهی است به منظور لحاظ نمودن این شرایط، حل مساله تصمیم گیری گروهی با استفاده از منطق فازی، می تواند به عنوان کار آینده نویسندگان مطرح گردد.