پیامدها و عوارض تعویض کامل مفصل ران در بیماران بالای 65 سال (مقایسه دو روش سیمانی و غیر سیمانی)

پیش سیستم های غیرسیمانی در تعویض مفصل ران جایگزین مناسب شیوه های سیمانی در بیماران جوان تر می باشد، اما در مورد مسن ترها اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج عملکرد و عوارض دو شیوه سیمانی و غیرسیمانی در سالمندان بود.
در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، بیماران سنین بالای 65 سال که طی سه سال به علت شکستگی گردن فمور یا استئوآرتریت مفصل ران جهت تعویض کامل مفصل در سه مرکز درمانی بستری شده بودند، بررسی شدند. برای سنجش پیامد عملکرد از «نمره لگن هریس» استفاده شد. بیماران از نظر بروز عوارض زودرس (ترومبوفلبیت اندام تحتانی، دررفتگی، هماتوم وعفونت) و دیررس (شل شدگی آسپتیک، دررفتگی، و عمل مجدد) ارزیابی شدند.
از 209 بیمار واجد شرایط 96 بیمار (9/45%) به روش سیمانی و 113 بیمار (54%) به روش غیرسیمانی جراحی شدند. مدت زمان پیگیری 5 سال و 2 ماه (82-51 ماه) بود. در مجموع 8 بیمار (8/3%) عوارض زودرس داشتند که 5 بیمار در گروه سیمانی و 3 بیمار در غیرسیمانی بودند. در 2 مورد عارضه دیررس (شل شدگی در گروه سیمانی و دررفتگی برای غیرسیمانی) مشاهده شد. در پیگیری نهایی «نمره لگن هریس» در گروه سیمانی و غیرسیمانی به ترتیب 71/41±01/84 و 02/5±85 بود (05/0≤p).
در بیماران سنین بالای 65 سال، تعویض مفصل ران غیرسیمانی می تواند نتایج عملکردی رضایت بخش در حد روش تعویض مفصل سیمانی داشته باشد.