پین گذاری پوستی مفصل کارپومتاکارپال پنجم

پیش درمان صدمات بی ثبات پنجمین مفصل کارپومتاکارپال دست، جااندازی بسته و پین گذاری می باشد. هدف این مطالعه، تعیین بی خطرین مسیر پین گذاری این مفصل با شیوه ای است که از صدمات احتمالی به عصب اولنار و تاندون های دست جلوگیری شود.
در مرحله اول، مچ دست و دست سه جسد تازه تشریح شدند و سپس بی خطرترین مسیر پین گذاری در سطوح کرونال و ساژیتال نسبت به متاکارپال پنجم دست تعیین گردید. در مرحله دوم، پین گذاری طوری انجام شد که زوایای ورودی در هر نمونه، ترکیبی از ماکزیمم زوایای بدست آمده در مرحله قبل باشد. بعد از پرتونگاری، دست و مچ تشریح شدند. در مرحله سوم، پین گذاری در زاویه های خارج از محدوده های مرحله اول در دست چهار جسد انجام شد. بعد از پرتونگاری، دست ها کالبدشکافی شدند.
بی خطرترین مسیر تعیین شده در مرحله اول زاویه 20 تا 30درجه سطح کرونال نسبت به متاکارپال پنجم دست و در سطح ساژیتال از 10 درجه ولار به سمت دورسال تا 20 درجه دورسال به سمت ولار بود. در مرحله دوم پین گذاری در تمام نمونه ها با عبور پین از وسط مفصل باعث تثبت محکم مفصل شد. تمام پین های گذاشته شده در مرحله سوم باعث صدمه به عصب اولنار یا تاندون های دست شدند و با با عبور از کناره های مفصل، نتوانستند تثبیت محکم ایجاد کنند.
بی خطرترین راهرو برای پین گذاری در صدمات بی ثبات مفصل پنجم کارپومتاکارپال دست با محل ورود 2 سانتی متری دیستال از سطح مفصل، 20 تا 30 درجه در سطح کرونال و از 10 درجه ولار به دورسال تا 20 درجه دورسال به ولار در سطح ساژیتال می باشد.