تاثیر بازسازی تک رشته ای و دورشته ای رباط متقاطع جلویی روی تنش فشاری منیسک ها (یک مطالعه محاسباتی)

پیش پارگی رباط متقاطع جلویی از رایج ترین آسیب های زانو در ورزشکاران است. برای جبران عملکرد زانو پس از پارگی، عمل بازسازی رباط انجام می شود. این تحقیق تاثیر بازسازی تک رشته ای و دورشته ای رباط متقاطع جلویی روی تنش فشاری منیسک ها را بررسی نمود.
در این مطالعه 4 حالت سالم، فاقد رباط متقاطع جلویی، بازسازی تک رشته ای و دورشته ای رباط شبیه سازی شدند. ابتدا مدل ابر ن ق اط بافت ها از تصاویر ام آرآی و سپس مدل هندسی ساخته شد. در شبیه سازی اجزای محدود سه بعدی مفصل آناتومیکی زانو، استخوان ها به صورت صلب، غضروف ها و منیسک ها به صورت الاستیک خطی و رباط ها به صورت فنر غیرخطی مدل شدند. بارگذاری با اعمال بار 50 نیوتنی افقی به تیبیا صورت گرفت.
ماکزیمم تنش فشاری در حالت فاقد رباط نزدیک به زانوی سالم، و کوچک تر از حالت های بازسازی تک رشته ای و دورشته ای بود. توزیع تنش فشاری منیسک ها در بازسازی تک رشته ای و دورشته ای شباهت بیشتری به حالت سالم داشت و در حالت فاقد رباط از حالت سالم متفاوت بود. کمترین مساحت سطوح تماس مربوط به حالت فاقد رباط بود. سطوح تماس حالت سالم در قسمت خارجی زانو، و در حالت بازسازی شده در قسمت داخلی زانو بیشتر بود.
فقدان رباط متقاطع جلویی، توزیع تنش فشاری منیسک ها را نسبت به زانوی سالم تغییر می دهد و بازسازی تک رشته ای و دورشته ای رباط می تواند توزیع تنش را به حالت سالم نزدیک کند. فقدان رباط می تواند سطح تماس را کاهش دهد؛ در حالی که بازسازی های تک رشته ای و دورشته ای این کاهش را جبران می کند.