بررسی اثر میانجی کیفیت حسابرسی در رابطه بین مشکلات نمایندگی و کیفیت گزارشگری مالی

هدف این تحقیق بررسی اثر مستقیم مشکلات نمایندگی بر کیفیت گزارشگری مالی و اثر میانجی کیفیت حسابرسی بر این رابطه در شرکت های پذیرفته شده بورس اوراق بهادار تهران طی سال های 1383-1389 است. مشکلات نمایندگی بر اساس وجوه جریان نقد آزاد، اهرم مالی و درصد مالکیت اعضاء هیئت مدیره ارزیابی شده است. برای سنجش کیفیت گزارشگری مالی از معیار کیفیت اقلام تعهدی و کیفیت حسابرسی از دوره ی تصدی آن در شرکت استفاده شده است. برای آزمون فرضیه ها از دو روش رگرسیون چند متغیره براساس داده های تلفیقی و مدل سازی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) استفاده شده است. یافته های تحقیق بیانگر آن است که جریان وجوه نقد آزاد دارای ارتباط منفی و معنی دار، اهرم مالی و درصد مالکیت اعضای هیئت مدیریت دارای رابطه ی مثبت و معنی دار با کیفیت گزارشگری مالی هستند. هرچند براساس یافته های مبتنی بر رگرسیون چند متغیره نقش میانجی کیفیت حسابرسی بین مشکلات نمایندگی و کیفیت گزارشگری مالی تایید نمی شود ولی نتایج روش معادلات ساختاری این موضوع را تایید می کند.