الگوی حکمی- اجتهادی علوم انسانی

علم دینی، مدلی است که هم به حل تعارض علم و دین می پردازد و هم تولید نظریه های علمی با رویکرد اسلامی را بهدنبال دارد. متفکران اسلامی علم دینی را با رویکردهای مختلفی مطرح کردهاند. الگوی حکمی- اجتهادی، نظریه ای است که از پنج رکن نظام فلسفی اسلام، نظام انسان شناسی اسلام، نظام ارزشی اسلام، نظام مکتبی (رفتاری و اجتماعی) اسلام و نظام روششناختی اسلام تشکیل شدهاست. نظام فلسفی اسلام، تامینکننده فلسفه های مضاف به هستی و معرفت و انسان و دین و سایر فلسفه های مضاف به امور است. نظام انسان شناسی اسلامی، درصدد توصیف انسان شایسته و مطلوب در عرصه های مختلف تربیت، اقتصاد، مدیریت و غیره است. نظام ارزشی اسلام در بیان ارزش های اخلاقی و فقهی و حقوقی و عرفانی مربوط به علوم رفتاری و اجتماعی است. نظام مکتبی (رفتاری و اجتماعی) اسلام، توصیف گر احکام توصیفی و توصیه ای امور رفتاری و اجتماعی انسان است. نظام روش شناختی اسلام، بیانگر پیش فرض های ابزاری و استفهامی و معنایی و پرهیز از پیش فرض های تحمیلی است.