اثر استیل ال کارنیتین بر شاخص های استرس اکسیداتیو در بافت هیپوکامپ موش صحرایی صرعی

صرع، یک بیماری عصبی نسبتا شایع است. استرس اکسیداتیو، نقش مهمی در پاتوژنز صرع دارد. در این مطالعه، اثر استیل ال کارنیتین بر شاخص های استرس اکسیداتیو بافت هیپوکامپ موش های صحرایی صرعی، مورد بررسی قرار گرفت.
روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی به پنج گروه: شم، صرعی، صرعی تحت تیمار با اسید والپروئیک و سه گروه صرعی تحت درمان با استیل ال کارنیتین با دوزهای 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم و اسید والپروئیک با دوز 200 میلی گرم/کیلوگرم در سه روز قبل از جراحی تقسیم شدند. رفتار تشنجی موش ها، در دوره های زمانی 4 ساعته بررسی شد و برای اندازه گیری شاخص های استرس اکسیداتیو، میزان مالون دی آلدئید و نیتریت و سطح فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز در هموژنه بافت هیپوکمپ تعیین شد. داده ها پس از ورود به نرم افزار SPSS (ویرایش 16)، با استفاده از آزمون های آماری ANNOVA یک طرفه و x2 تجزیه و تحلیل شدند.
تجویز استیل ال کارنیتین در دو دوز 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم، موجب کاهش معنی دار شدت تشنج ها گردید (به ترتیب 05/0>P و 01/0>P)؛ همچنین درمان با استیل ال کارنیتین در دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم، سطح مالون دی آلدئید را به طور معنی داری کاهش داد (05/0>P) اما تغییر معنی داری در مورد سطح نیتریت و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز مشاهده نشد.
پیش تیمار با استیل ال کارنیتین، دارای اثر ضد تشنجی بوده و در دوز 50 میلی گرم بر کیلوگرم، موجب کاهش سطح مالون دی آلدئید به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی در حیوانات صرعی می گردد و تاثیر مطلوب بر سطح نیتریت و فعالیت آنزیم سوپراکسید دیس موتاز ندارد.