ارتباط آمادگی قلبی عروقی و سطح فعالیت بدنی با چاقی و بررسی الگوی تغییرات آن ها در پسران 16-12 سال

هدف پژوهش حاضر ارتباط آمادگی قلبی عروقی و سطح فعالیت بدنی با چاقی و بررسی الگوی تغییر آن ها در پسران 16-12 سال بود.
مطالعه ی مقطعی حاضر روی 275 نوجوان پسر 16-12 ساله شهر بردسکن انجام گرفت که با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. وضعیت لاغری، اضافه وزن و چاقی بر اساس نمایه ی توده ی بدن برای سن و جنس در مقایسه با صدک های استاندارد مرکز کنترل بیماری های آمریکا (CDC 2000) ارزیابی گردید. فعالیت بدنی با استفاده از پرسش نامه ی فعالیت بدنی نوجوانان (PAQ-C) بررسی شد. آمادگی قلبی عروقی ((VO2max با استفاده از آزمون 20 متر شاتل ران اندازه گیری گردید.
شیوع لاغری، اضافه وزن و چاقی در بین آزمودنی ها به ترتیب 6/3، 5/10 و 7/4% بود. بین سطح فعالیت بدنی و آمادگی قلبی عروقی ارتباط مستقیم معنی داری وجود دارد (05/0>P). میزان آمادگی قلبی عروقی و سطح فعالیت بدنی با افزایش سن کاهش معنی داری یافت. آمادگی قلبی عروقی در گروه اضافه وزن چاق نسبت به گروه لاغر و با وزن طبیعی به طور معنی داری کمتر بود. بین سطح فعالیت بدنی در گروه های لاغر، طبیعی، اضافه وزن و چاق تفاوت معنی داری مشاهده نشد. بین سطح فعالیت بدنی و آمادگی قلبی عروقی با BMI ارتباط معکوس معنی داری مشاهده گردید.
با توجه به کاهش آمادگی قلبی عروقی و سطح فعالیت بدنی در پسران دچار اضافه وزن و چاق، توصیه می شود برنامه هایی در راستای افزایش سطح فعالیت بدنی (تمرین های استقامتی) کنترل رژیم غذایی، کنترل وزن و جلوگیری از افزایش شیوع اضافه وزن و چاقی طراحی گردد.