مقایسه اثر رژیم کوتاه مدت و بلندمدت آزیترومایسین با رژیم مترونیدازول و آموکسی سیلین در درمان پریودنتیت مزمن متوسط دربالغین

تجویز آموکسی سیلین و مترونیدازول به همراه Scaling and Root Planning (SRP)، درمان کمکی موثری در پریودنتیت مزمن می باشد.علاوه بر این مطالعات نشان داده اند که مصرف آزیترومایسین نیز در درمان پریودنتیت مزمن موثر است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه اثر رژیم کوتاه مدت و بلندمدت آزیترومایسین، با رژیم آموکسی سیلین و مترونیدازول در درمان پریودنتیت مزمن متوسط بزرگسالان انجام شد.

این مطالعه تجربی بر روی 75 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط 50-35 ساله که واجد حداقل یک پاکت با عمق 6-4 میلی متر و Attachment loss به میزان 4-3 میلی متر در هر کوادرانت بودند، انجام پذیرفت. شاخص های لثه ای Loe & Silness (GI)، خونریزی از پاپیلای(MPBI) Barnett، پلاک Loe & Silness (PLI)، عمق پروب پاکت (PPD) و از دست رفتن چسبندگی (AL)، در روز صفر و هفته های 2، 4 و 6 و ماه های 2 و 3 پس از درمان محاسبه شد. بیماران تحت درمان SRP قرار گرفته، در 3 گروه 1- مترونیدازول (250 میلی گرم)- آموکسی سیلین (250 میلی گرم) 3 بار در روز به مدت 7 روز؛ 2- آزیترومایسین (500 میلی گرم) 2 بار در روز به مدت 7 روز و 3- آزیترومایسین (250 میلی گرم) 1 بار در روز به مدت 1 ماه قرار گرفتند. داده ها با آزمون های ANOVA و Repeated measures مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

پارامترهای PLI، MPBI، GI، PPD و AL بین جلسات مختلف درمان کاهش های معنی داری در تمامی گروه ها نشان دادند (05/0>P). کاهش پارامترهای BI، GI و PLI در گروه 3 نسبت به گروه های 1 و 2 بیشتر بود (05/0>P) ولی بین گروه های 1و2 تفاوت معنی داری مشاهده نشد. از نظر مقادیر PPD در گروه های 2 و 3 نسبت به گروه 1 کاهش بیشتری مشاهده شد(05/0>P) و پارامتر AL تنها در جلسه آخر کاهش معنی داری در گروه 3 نسبت به گروه های 1و2 تجربه کرده بود(042/0=P).

رژیم های درمانی آنتی بیوتیک همگی در درمان پریودنتیت مزمن موثر بودند ولی میزان بهبودی در گروه آزیترومایسین بلندمدت نسبت به گروه های دیگر بیشتر بود.