بررسی اثر بخشی برنامه آموزش آیین نامه راهنمایی ورانندگی کسب مهارت های نظری رانندگی در آموزشگاه های تعلیم رانندگی تهران بزرگ در سال 1385

آموزش (Education) بعنوان یک برنامه زیر ساختی در هر جامعه محسوب می گردد. در ترافیک نیز آموزش یکی از سه ضلع مثلث ترافیک بوده و تدوین برنامه آموزش آئین نامه راهنمایی ورانندگی مناسب و دقیق متناسب با نیاز جامعه موجب ارتقاء کیفیت آموزش و فرهنگ ترافیک و کاهش تصادفات رانندگی می گردد. هدف از این مقاله بررسی اثر بخشی برنامه آموزش آئین نامه راهنمایی ورانندگی به هنرجویان اخذ گواهینامه رانندگی در آموزشگاه های تعلیم رانندگی، احصاء مشکلات موجود در برنامه مذکور، شناخت عوامل موثر در کاهش یادگیری مهارت های نظری رانندگی و کنترل کیفیت آموزش و ارایه راهکارهای مناسب برای بهبود و افزایش کیفیت آموزش آئین نامه و مهارت های نظری می باشد. در این مقاله با بکارگیری از روش توصیفی پیمایشی، از روش نظر سنجی به منظور گردآوری اطلاعات و آمار استفاده گردیده است و با استفاده از این اطلاعات، عمده ترین دلایل ناکارآمدی اجرای برنامه آموزش آئین نامه راهنمایی و رانندگی طبقه بندی و به کمک آن راه کارهایی برای ارتقاء کیفیت آموزش نظری ارائه گردیده است. همچنین سعی گردیده است تا راهکارهای ارایه شده حتی الامکان قابل اجراء وسا زگار با شرایط برنامه های آموزشی مدرن درایران باشد، به طوری که بتواند برنامه آموزش آئین نامه در آموزشگاه های تعلیم رانندگی را پوشش دهد.