کار در امثال و حکم بیرجندی

ادبیات عمومی و دیرپای مناطق ایران، حلقه های اتصال مردم این سرزمین بزرگ به یکدیگر به حساب می آید و در جمع هویت قومی و ملی آن ها را شکل می دهد. ارزش های نهفته در امثال و حکم، کنایات و اصطلاحات بومی، یکی از کامل ترین این عناصر فرهنگی است که عموم جامعه نظایر آن را پذیرفته اند و در نظام اجتماعی از آن ها پیروی و بهره وری می نمایند. به همین جهت از آن به فرهنگ عامه یا عمومی تعبیر می شود.
پرداختن به این گونه موضوعات، سبب زایایی اندیشه ها، کارآمدی قالب های زبانی، ارتقای فرهنگ عمومی، انتقال ارزش ها و مفاهیم اخلاقی- اجتماعی از گذشتگان به نسل های امروز و فردا خواهد شد. هدف نگارنده از طرح این مطالب، آن است که ضمن آشنا کردن خوانندگان با میراث های فرهنگی و بیان ارزش «کار» و نیز موضوعات مربوط به آن، از ذهن و زبان مردم، مسیر رشد، ترویج و توسعه ی فرهنگ کار را در میان مخاطبان، برجسته سازد تا هر کسی با استفاده از آن تجربیات بسترهای توسعه و برنامه ریزی های خود را تثبیت و تعمیق نماید.