لزوم حفظ کرامت زیستی جنین آزمایشگاهی در پرتو اسناد اخلاق زیستی

یکی از موضوعات مهمی که در دهه های اخیر در ژنتیک پزشکی ظهور یافته و علاوه بر پیشرفت های چشمگیر و ایجاد فرصت های تازه مباحثات متعدد حقوقی و چالش های اخلاقی زیادی را بدنبال داشته، تولد نوزادانی است که در خارج از رحم و به وسیله لقاح مصنوعی در محیط آزمایشگاهی شکل می گیرند و پا به عرصه هستی می گذارند که اصطلاحا جنین آزمایشگاهی نامیده می شوند. نطفه این نوزادان در خارج از رحم مادر بارور می شود و مراحل اولیه رشد و تکامل خود را در محیط آزمایشگاهی طی می کنند. بحث در خصوص این که اساسا جنین انسان، چه حاصل از لقاح طبیعی و در رحم مادر باشد و چه حاصل از لقاح مصنوعی و در محیط آزمایشگاه، آیا همانند یک انسان کامل که متولد شده از کرامت انسانی و حق حیات برخوردار است یا خیر مورد مناقشه در میان اندیشمندان اخلاق، پزشکان، حقوق دانان و فلاسفه می باشد. این موضوع به ویژه درخصوص جنین آزمایشگاهی توجه بسیاری از تئوریسین های اخلاق زیستی را به خود جلب کرده است. باید اذعان داشت که امروزه با توجه به بحران های نهفته در پیشرفت های ژنتیکی در سطح بین المللی و جهانی، اسناد، کنوانسیون ها و میثاق هایی با موضوع حفظ رویکردهای اخلاق زیستی تنظیم گردیده است که زیربنا و شالوده اصلی همه آن ها حفظ و حمایت از کرامت ذاتی انسان و حق زیستن او می باشد. در این مقاله سعی شده که با استفاده از آموزه های دینی و اخلاقی و نظام نامه های منطقه ای و بین المللی، به موضوع کرامت زیستی جنین آزمایشگاهی پرداخته و به نتیجه ای قابل اتکا دست یافته شود.