بررسی تاثیر استفاده از اسپلینت Extension بر روی عملکرد دست بیماران سکته ی مغزی مزمن

هدف از مطالعه ما بررسی تاثیر استفاده از اسپلینت اکستنشن بر روی عملکرد دست بیماران سکته مغزی مزمن بود.
14 بیمار سکته مغزی مزمن بر اساس معیارهای ورود در این مطالعه شرکت کردند و پس از ارزیابی های اولیه اسپلینت به آن ها داده شد. برای ارزیابی دامنه حرکتی از گونیا متری، عملکرد اندام فوقانی از مقیاس فوگل مایر و برای اندام اسپاستیسیتی از مقیاس آشورث تعدیل یافته استفاده شد. بیماران موظف بودند اسپلینت اکستنشن را به مدت 1 ماه و به صورت 2 ساعت در روز و تمام طول شب (6 تا 8 ساعت) بپوشند. ارزیابی ها در پایان هفته اول، سوم و چهارم دوباره تکرار شدند.
تفاوت شدت اسپاستیسیتی دست و دامنه حرکتی غیرفعال مچ دست قبل و بعد از استفاده 1 ماهه از اسپلینت اکستنشن معنادار بود (0٫001>P و 0٫01=P). و تغییرات در سایر متغیرها معنادار نبود (0٫05

نتیجه گیری

نتایج تحقیق نشان می دهد که با استفاده 1 ماهه از اسپلینت اکستنشن در زاویه 30 درجه اسپاستیسیتی کاهش و دامنه حرکتی پاسیو مچ افزایش می یابد. ولی تغییرات در سایر متغیرها قابل توجه نمی باشد.